Bahaya Membangkang Hadis Nabi S.A.W
Dengan Logik Akal & Ucapan Manusia
Disediakan oleh : Mohd Hairi Nonchi (Pendidikan Dengan Sains Sosial, UMS)
Imam Ahmad bin Hanbal r.h telah berpesan: “Barangsiapa yang menolak (membantah) hadis Rasulullah s.a.w, dia berada di jurang kebinasaan” [1]
Dalam riwayat al-Fadhl bin Zaid, Imam Ahmad bin Hanbal r.h berkata : “Aku melihat di mushhaf al-Qur’an, maka aku temui padanya (perintah) untuk taat kepada Rasulullah s.a.w terdapat pada 33 tempat” Kemudian beliau terus membaca beberapa kali ayat ini :“Maka hendaklah orang-orang yang menyalahi perintah Rasul takut akan ditimpa fitnah atau ditimpa azab yang pedih” (Surah al-Nuur : 63).
Lalu beliau (Imam Ahmad) bertanya: “Apakah yang dimaksudkan dengan fitnah? (iaitu) kesyirikan, katanya, kerana jika dia menolak sebahagian perkataan (hadis) dia dikhuatirkan akan muncul dalam hatinya kecenderungan untuk menyimpang (sesat), lalu hatinya pun menyimpang (dari kebenaran) dan membinasakannya, kemudian Imam Ahmad r.h membaca ayat di bawah ini: “Maka demi Tuhanmu, mereka (pada hakikatnya) tidak (disifatkan) beriman sehingga mereka menjadikanmu (wahai Muhammad) sebagai hakim dalam (memutuskan hukum) dalam perkara yang mereka perselisihkan...” (Surah al-Nisaa’ : 65)
Dikatakan kepada Abu Talib al-Misykani, bahawasanya ada segolongan orang yang meningalkan hadis Rasulullah s.a.w, lalu mengambil pendapat Sufyan (al-Tsauri), maka beliau berkata:“ Aku merasa hairan pada suatu kaum yang telah mendengar hadis Rasulullah s.a.w dan mengetahui kesahihan sanadnya[2], namun mereka meninggalkannya dan mengambil pendapat Sufyan dan lainnya. Allah s.w.t berfirman: “Maka hendaklah orang-orang yang menyalahi perintah Rasul takut akan ditimpa fitnah dan azab yang pedih”. Apakah engkau tahu makna ‘al-fitnah’? iaitu kekufuran. Allah s.w.t berfirman : “Dan fitnah (kekufuran) itu lebih besar (dosanya) daripada pembunuhan” (Surah al-Baqarah : 217)
Maka (dikhuatirkan) mereka meninggalkan hadis dari Rasulullah s.a.w dan dikuasai oleh hawa nafsu mereka sehingga beralih kepada logika (logik akal). Maka, jika seorang menyelisihi perintah beliau (Rasulullah s.a.w) telah diperingati agar berwaspada dari kekafiran dan kesyirikan atau azab yang pedih, hal ini menunjukkan bahawa perbuatan tersebut (menyelisihi Rasulullah s.a.w) dapat mengheret seseorang kepada kekafiran atau ‘azab yang pedih”. [3]
Daripada Ibn Syihab bahawa Salim bin Abdullah menceritakan, dia mendengar seorang lelaki dari Syam bertanya Abdullah bin ‘Umar berkenaan melakukan Tamattu’ dalam umrah ketika haji. Abdullah bin ‘Umar menjawab: Ia halal. Kemudian berkata seorang di kalangan orang Syam (kepada Abdullah bin ‘Umar) : “Sesungguhnya bapamu (‘Umar) telah telarangnya. Abdullah bin ‘Umar menjawab: Engkau lihat sekiranya bapa aku melarang daripadanya tetapi ia dilakukan oleh Rasulullah s.a.w, adakah bapaku perlu diikuti atau Rasulullah s.a.w ?!” [4]
Daripada Qatadah, beliau meriwayatkan : Ibnu Sirin telah memberitahu kepada seorang lelaki tantang sebuah hadis daripada Nabi s.a.w. Kemudian lelaki itu berkata: Tetapi si fulan berkata begini dan begini. Maka Ibnu Sirin berkata: Aku berkata ini hadis daripada Nabi s.a.w tetapi engkau berkata si fulan telah berkata begini dan begitu. Aku tidak akan bercakap dengan engkau selama-lamanya !!” [5]
‘Urwah berkata kepada Ibnu ‘Abbas r.a : “Celaka engkau, engkau telah menyesatkan manusia! Kerana engkau memerintahkan untuk melakukan ibadah umrah pada sepuluh hari (pertama bulan Dzulhijjah) padahal tidak ada (disunnahkan) umrah pada hari-hari itu”. Maka Ibnu ‘Abbas berkata : “Ya Uray, tanyakanlah pada ibumu!”. ‘Urwah berkata: “Bahawasanya Abu Bakar dan ‘Umar tidak pernah berkata (berpendapat) seperti itu, sedangkan mereka benar-benar lebih mengetahui dan lebih mengikuti Rasulullah s.a.w daripadamu”. Maka dijawab oleh Ibnu ‘Abbas r.a: “Di sinilah kalian didatangi! Kami membawakan kepadamu (hadis atau perkataan) Rasulullah s.a.w dan kamu membawakan (perkataan) Abu Bakar dan ‘Umar (untuk membantah hadis Rasulullah s.a.w – pent) ?!” Dalam riwayat yang lain, Ibnu ‘Abbas r.a berkara kepadanya: “Celaka engkau! Apakah mereka berdua (Abu Bakar dan Umar) lebih engkau dahulukan ataukah yang termaktub dalam al-Qur’an dan disunnahkan oleh Rasulullah s.a.w bagi sahabat dan umatnya?!”
Setelah membawakan ucapan Ibnu ‘Abbas r.a di atas, Syaikh ‘Abdurrahman bin Hasan r.h menuturkan: “Dalam ucapan Ibnu ‘Abbas terdapat dalil yang menunjukkan bahawasanya seseorang yang telah sampai kepadanya suatu dalil (daripada hadis Rasulullah s.a.w yang sahih) lalu tidak mengambilnya kerana bertaklid kepada imamnya, maka orang itu wajib diingkari dengan keras kerana sikapnya yang menyelisihi dalil” [6]
Firman Allah s.w.t : “Wahai orang-orang yang beriman, jangalah kamu meninggikan suara kamu melebihi suara Nabi dan janganlah kamu menyaringkan suara (dengan lantang) semasa bercakap dengannya sebagaimana kamu menyaringkan suara semasa bercakap sesama kamu. (Larangan demikian) supaya amal-amal kamu tidak terhapus pahalanya, sedangkan kamu tidak menyedari” (Surah al-Hujarat : 2)
Berhubung dengan ayat di atas, Ibnu al-Qayyim al-Jauziyah r.h dalam kitabnya I’laamul Muwaqqi’iin, jilid 2, halaman 94 berkata: “Sekiranya meninggikan suara mengatasi suara Nabi s.a.w menjadi penyebab kepada terhapusnya (pahala) amalan, bagaimana pula kedudukan seseorang yang mendahulukan pendapat, akal, siasah dan pengetahuannya (melebihi) daripada apa yang dibawa (disunnahkan) oleh Nabi s.a.w. Sudah tentulah amalannya lebih mudah terhapus” [7]
Muhammad bin Nasr al-Marwazi (w294H) memberitahu bahawa Ishaq bin Rahawaih (w238H) berkata : “Sesiapa yang telah menerima daripada Rasulullah s.a.w khabar (hadis) yang diyakini kesahihannya, kemudian beliau menolaknya tanpa berselindung, maka dia menjadi kafir. Hujah kami dalam mengkafirkan golongan ini ialah firman Allah s.w.t : “Maka demi Tuhanmu (wahai Muhammad)! Mereka tidak disifatkan beriman sehingga mereka menjadikan engkau hakim dalam mana-mana perselisihan yang timbul di antara mereka, kemudian mereka pula tidak merasa di hati mereka sesuatu keberatan dari apa yang telah engkau hukumkan dan mereka menerima keputusan itu dengan sepenuhnya” (Surah al-Nisaa’ : 65) [8]
“Umar bin al-Khattab r.a menuturkan : “Janganlah kamu duduk dengan orang-orang yang berpegang kepada rasional (lojik akal) mereka, kerana sesugguhnya mereka itu musuh-musuh sunnah Rasulullah s.a.w, mereka tidak mampu menghafal (memelihara) sunnah, mereka lupa (dalam sebuah riwayat, mereka diserang) hadis-hadis Rasulullah s.a.w sehingga mereka pun tidak mampu untuk memahaminya, mereka ditanya tentang hal yang tidak mereka ketahui lalu merasa malu untuk menyatakan : ‘Kami tidak tahu’, sehingga mereka pun berfatwa dengan akal mereka, maka mereka tersesat dari jalan yang lurus. Sesungguhnya, Nabimu (Muhammad s.a.w) tidaklah diwafatkan kecuali setelah Allah s.w.t mencukupi dengan wahyu dan menjauhi lojik akal, dan seandainya akal itu lebih utama daripada Sunnah, nescaya mengusap bahagian bawah kedua sepatu/kasut (khuf) lebih utama daripada mengusap bahagian atasnya ” [9]
[1] Diukil daripada buku Sifat Solat Nabi, karya Syaikh Nashiruddin al-Albani, terbitan Media Hidayah, Yogyakarta, cetakan 2000, ms. 61
[2] Sanad bermaksud rantaian periwayat hadis yang meriwayatkan sesuatu hadis.
[3] Lihat kitab ash-Shaarimul Masluul, ms. 56-57 dna ucapan Imam Ahmad yang pertama dapat anda ketemui pada kitab al-Ibaanah karya Ibnu Baththah, no: 97. Penulis nukil daripada buku Sittu Durar min Ushuuli Ahlil Atsar oleh ‘Abdul Malik bin Ahmad Ramadhani (dalam edisi terjemahan bertajuk 6 Pilar Utama Dakwah Salafiyyah oleh Mubarak B.M Bamuallim Lc.) terbitan Pustaka Imam Syafi’i, Jakarta, cetakan kedua 2005, ms. 187-189
[4] Driwayatkan oleh al-Tirmizi dengan sanad yang sahih. Dinukil daripada buku Amalan Berzikir : Antara Sunnah & Rekaan Manusia karya Mohd Khairil Anwar bin Abdul Latif, Karya Bestari, Shah Alam, Selangor, cetakan 2007, ms. 11-12
[5] Diriwayatkan oleh al-Darimi. Dinukil daripada buku Amalan Berzikir : Antara Sunnah & Rekaan Manusia ms. 12
[6] 6 Pilar Utama Dakwah Salafiyyah, ms. 120-121.
[7] Dinukil daripada buku Amalan Berzikir : Antara Sunnah & Rekaan Manusia, ms. 11
[8] Sejarah Perkembangan Hadis, Rosli Mokhtar dan Mohd Fikri Che Hussain, Syarikat Jahabersa, Johor Bahru, cetakan 2008, ms. 7-8
[9] Dikeluarkan oleh Ibnu Abi Zumanain dalam Ushuulu Sunnah – no: 8, al-Lalika’i dalam Syarh Ushuulil I’tiqaad – no: 201, al-Khathib al-Baghdadi dalam al-Faqiih wal Mutaffaqqih – no: 476-480, Ibnu ‘Abdil Barr dalam Jaami’ Bayaanil ‘Ilmi wa Fadhlih – no: 2001, 2003, 2005, Ibnu Hazm dalam al-Ihkaam, IV/42-43, al-Baihaqi dalam al-Madhkal, 312, Qiwamus Sunnah dalam al-Hujjah, I/205, pada sebahagian sanadnya ada yang lemah dan ada pula yang terputus, namun demikian, sebahagian sanad menguatkan sebahagian yang lain. Oleh kerana itu, Ibnu al-Qayyim r.h berkata: “Sanad-sanad ucapan ‘Umar ini sangat sahih”. Lihat I’laamul Muwaqqi’iin, I/44. Dinukil dan diubahsuai dengan sedikit suntingan bahasa daripada buku 6 Pilar Utama Dakwah Salafiyyah, ms. 116-118.
No comments:
Post a Comment